ตอนที่8

เคนกำลังทำแก้วฮาวายอยู่นั้นดูเหมือนว่าทุกๆ อันที่เค้าทำสะส่วนใหญ่ล้วนเป็นวัสดุที่รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดไปทั้งสิ้น

"งิ้วๆๆ .."ข้าว่าเจ้ากำลังทำอาวุธใช่ไหม? "

"ฮะ..ไม่นะผมกำลังทำแก้ว"

"งิ้วว.."ไม่ละข้าคิดว่านั้นอาวุธแน่ๆ

"อันนี้มันเป็นด้ามยาวเฉยๆ อีกเดียวมักก็หลายเป็นช้อน"

"งิ้วววๆ!? "นั้นมันธนูไม่ใช่หรือไง

ร่างบางยังยืนยันว่ามันคือวัสดุภาชนะทั่วๆ ไปแต่มองยังไงๆ ตอนนี้พวกนั้นรูปร่างของวัสดุพวกนั้นก็เป็นสิ่งที่ใช้กับการต่อสู้แน่นอน

คู่หู่ที่ตอนนี้เริ่มมีงานอดิเรกในยามว่างทำอาวุธอแกไปด้านนอกสงสัยว่าเคนจิคงจะได้พัฒนาฝีมือตัวเองแล้วละ

"สำเร็จ!! "

"ง่าา.."เข้าใจ

"เอาละฉันว่าผลงานมันออกมาพิลึกกึกกือนิดหน่อย"

"งิ้วๆ "เอาจริงมันดีอยู่นี้น่า

หลังจากเคนจิหยุดการทำผลงานสุดอลังการของตัวเองเค้าก็เริ่มใช้กิจวัตรของตัวเองต่ออย่างน้อยๆ เค้าคงไม่ได้เจอพวก

ปีศาจหากไม่นับเจ้าคู่หูที่หลายๆ คนคิดว่ามันคือสัตว์เลี้ยงของเค้าเอง

หลายวันผ่านไป..

ตอนนี้เคนจิเริ่มคุ้นเคยเส้นทางและรู้จักหน้าที่ในบ้างครั้งเค้าเริ่มเกลียดคานในย่ามว่างอย่างสบาย

ภายในบ้านของเค้าเต็มไปด้วยสิ่งปั้นหรืออาวุธที่มีส่วนผสมของดินหลายชนิดเผอๆ อาจจะเป็นอาวุธที่สังหารคนได้ด้วย

แต่เจตนารมของเค้าไม่ใช่อาวุธพวกนั้นจะโยนทิ้งก็อาจจะหลายเป็นก้องภูเขาสูงหลายเนิ่นแน่เลยตัดสิ่นใจปั้นเป็นรูปร่างก่องทิ้งไว้อย่างงัน

"งิ้วเจ้าสัตว์ปีศาจ..ดูเหมือนเจ้าจะโตขึ้นหรือเปล่า"

เคนจิมองไปยังคู่หูที่มีรอยต่อสู้กับแมวบ่อยๆ เจ้านี้หลังไปเริ่มแข็งแกร่งจนหางเข้าไปได้หลายต่อหลายชั่วโมงแล้วแถมยังไปมีเรื่องมาอีก..

"ฮ่า...จิ้บๆ .แค่กๆ "

และเริ่มพูดเหมือนคนได้ด้วย..

โป๊ะ!!

"อั๊กก..โอ๊ยมันเจ็บนะเจ้าบ้านนี้! "

"อย่าไปพูดต่อหน้าคนละดูรูปร่างแกก่อนตัวปีศาจแบบนี้มีหวังเค้าจับแกกับฉันเผ่าแง้แซะ"

"เอ่อ..จริงด้วย..งิ้วว..ง่าวโอ๊ยเมื่อยปาก"

หลังจากเถียงเจ้านั้นเรียบร้อยเคนจิเริ่มปลูกผักเอาไว้กินบ้างตอนนี้เค้าเริ่มเรียนรู้จากหนังสืออ่านเล่นของเค้าหลายๆ เล่มที่ได้มาจากห้องสมุดประจำเขต

"หวังว่าคงจะไม่มีปัญหาตามมา"

เคนจิเริ่มใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาตลอดระยะ1เดือนกว่าๆ และดูเหมือนว่าทุกอย่างจะปกติดีหากแต่เริ่มมีคนมาวุ่นวายมาขึ้น..

"น่ารำคาญ.."

นี่เป็นประโยคที่มีอนุภาครุนแรงพอๆ สร้างมาสร้างศัตรูขึ้นมาได้หลายต่อหลายคนเลยที่เดียวเค้าเองก็ต้องใช้พลังส่วนตัวการกระทำใดๆ จะส่งผลต่ออนาคตเค้าไม่ได้สนใจทั้งสิน

"โหไอ้นี้สันดาน.."

"วอนหาเรื่องนี้หว่า.."

มีกลายคนเริ่มหาเรื่องและตามมาราวีเค้าอยู่บ่อยครั้งจนแทบจนเคนจิแทบจะหาวิธีวางกับดัดไล่คนพวกนั้นให้ไปไกลๆ ..

เค้าแค่ชอบรักสงบมากกว่าคนทั่วไปอีกอย่างคนทั่วไปไม่เคยเข้าใจคนพติกรรรมแบบเข้ามามากนั้นภ้าว่าเค้าต้องแคร์คนทั่งโลกไม่บอกเลยว่าไม่

เคนจิใช้สมาธิไม่ได้ใช้สมองในการทำงานบ้างครั้งเค้าพยายามใช้สมองอยู่หลายๆ ครั้งผลออกมางานเค้าเละทุกชิ้นเค้าเลยตั้งสมาธิในแน่ๆ

ต่องานหนึ่งชิ้นเค้าเลยได้ผลงานออกมาและเหมือนว่าหลายๆ คนมักบอกในอีกหลายๆ ที่ตรงกันข้ามกับเค้านั้นเอง

ก๊อกๆ ..

เสียงเรียกหน้าประตูดังขึ้นจนน่ารำคาญเข้าไปอีกตอนนี้มีผลงานที่เรียนว่าสำเร็จไปแค่3ชิ้นที่เรียนได้ว่าภาชณะใส่กินอาหารหรือสิ่งสวยงามในเวลาเดียวกัน

"ใคร?? "

"จางงง..เฮ้ๆๆ .."

เสียงชายคุมหมวกหูดเปิดประตูเข้ามาทักทายอย่างสงบเค้ายิ้มทะเล้นตามสัญชาตญาณเพราะว่าเค้าเพิ่งกับมาจากภารกิจที่ตัวเองได้มา

"แวะมาเยี่ยมนะ..เป็นไง"

"ก็ดีแรกๆ หลังๆ มีคนมากวนๆ บ้างพยายามไม่ใส่ใจ"

"เห..สุดยอดไปเลย"

ไคย์หรือคู่หู่เมื่อ1เดือนก่อนเค้าได้สนตกับเคนจิไม่นานมานี้เค้ากำลังถามถึงเพื่อนที่มาอยู่ในเขตธรรมชาติอย่างสงบในที่ไม่มีใครรบกวนไม่นาน

แต่ทว่าสายตาดันไปเห็นผลงานของเคนจิเข้าพวกนั้นคือผลงานล้มเหลวที่สุดแสนอเมซิ่งมากมันคืออาวุธต่อสู้ทุกประเภท..

"ของล้มเหลว..นี้สามอย่างนี้คือของที่ฉันตั้งใจที่จะทำ.."

"ห้ะ..ล้มเหลว..พวกเนี่ยนี้นะ"

ไคยเค้าแทบขยี้หัวในตักกะของเพื่อนของเค้าตอนนี้ภายในห้องมีแต่วัสดุที่ประดิษฐ์ขึ้นเป็นอาวุธประหารทุกสิ่งได้แต่สิ่งที่เพื่อนเค้าต้องการนั้น..

ต้องการแค่..ภาชนะสวยๆ 1ใบหรือ2ใบเท่านั้น

"เอ่อฉันเชื่อนายเลย..นี่นายตั้งใจทำถ้วยกินข้าวส่วนพวกนั้นคือ.."

"ช้อนส้อมแต่คิดปั้นไปปั้นมาหลายเป็นวัตถุแปลกประหลาด"

"=..=ฉันว่านายน่าจะไปปั้นอาวุธนะ"

"ฉันจะปั้นแก้วกับถ้วยกินข้าวเฟ้ย!! "

"ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไงหรือว่านาย?? "

"อะไร.."

เคนจิมองหน้าเพื่อนที่ตอนนนี้เริ่มมองผลงานเค้าอย่างตาว้าวแล้วยิ้มแสยะน่ากลัวแค่้เคาะมือหนึ่งแล้วพูดเาียงดังว่า

"ยินดีด้วยนายมีสัชญตยานนักฆ่าตื่นขึ้นมาแล้วฮ่าๆๆ .."

"......"

"งิ้วววๆๆๆ .." (ใช่ๆๆ .ช่วยบอกเจ้าถึมนี้สะที)

"บ้าหรอฉันกำลังทำแก้วกินน้ำ.."

"เหอๆ แก้วกินน้ำมันคงไม่ได้ปั้นเป็นแบบนี้หรอ"

"จากที่ฉันสังเกตนายอาจจะเป็นนักล่าหรืออัศวินได้สบายๆ "

"ฉันไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละฉันจะเป็นคนธรรมดา..คนธรรมดาที่ใช่ชีวิตไปเท่านั้น"

"หืม..นายนี้แปลกชะมัดคนธรรมดาที่ไหนอยากเป็นคนธรรมดากันฟระเค้าอยากเป็นผู้ที่เพิ่มความหมายให้ตัวเองเรื่อยๆ ต่างหาก! "

"อย่ามา…"

อัก!! .

นายควรออกไปเปิดหูเปิดตาในงานแข่งขันล่าอสูรกายในครั้งนี้บ้างนะเพื่อนเอาละๆ ปีนี้เค้าว่ามีรางวัลใหญ่มั๊กๆๆ …..