ตอนที่8
เคนกำลังทำแก้วฮาวายอยู่นั้นดูเหมือนว่าทุกๆ อันที่เค้าทำสะส่วนใหญ่ล้วนเป็นวัสดุที่รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดไปทั้งสิ้น
"งิ้วๆๆ .."ข้าว่าเจ้ากำลังทำอาวุธใช่ไหม? "
"ฮะ..ไม่นะผมกำลังทำแก้ว"
"งิ้วว.."ไม่ละข้าคิดว่านั้นอาวุธแน่ๆ
"อันนี้มันเป็นด้ามยาวเฉยๆ อีกเดียวมักก็หลายเป็นช้อน"
"งิ้วววๆ!? "นั้นมันธนูไม่ใช่หรือไง
ร่างบางยังยืนยันว่ามันคือวัสดุภาชนะทั่วๆ ไปแต่มองยังไงๆ ตอนนี้พวกนั้นรูปร่างของวัสดุพวกนั้นก็เป็นสิ่งที่ใช้กับการต่อสู้แน่นอน
คู่หู่ที่ตอนนี้เริ่มมีงานอดิเรกในยามว่างทำอาวุธอแกไปด้านนอกสงสัยว่าเคนจิคงจะได้พัฒนาฝีมือตัวเองแล้วละ
"สำเร็จ!! "
"ง่าา.."เข้าใจ
"เอาละฉันว่าผลงานมันออกมาพิลึกกึกกือนิดหน่อย"
"งิ้วๆ "เอาจริงมันดีอยู่นี้น่า
หลังจากเคนจิหยุดการทำผลงานสุดอลังการของตัวเองเค้าก็เริ่มใช้กิจวัตรของตัวเองต่ออย่างน้อยๆ เค้าคงไม่ได้เจอพวก
ปีศาจหากไม่นับเจ้าคู่หูที่หลายๆ คนคิดว่ามันคือสัตว์เลี้ยงของเค้าเอง
หลายวันผ่านไป..
ตอนนี้เคนจิเริ่มคุ้นเคยเส้นทางและรู้จักหน้าที่ในบ้างครั้งเค้าเริ่มเกลียดคานในย่ามว่างอย่างสบาย
ภายในบ้านของเค้าเต็มไปด้วยสิ่งปั้นหรืออาวุธที่มีส่วนผสมของดินหลายชนิดเผอๆ อาจจะเป็นอาวุธที่สังหารคนได้ด้วย
แต่เจตนารมของเค้าไม่ใช่อาวุธพวกนั้นจะโยนทิ้งก็อาจจะหลายเป็นก้องภูเขาสูงหลายเนิ่นแน่เลยตัดสิ่นใจปั้นเป็นรูปร่างก่องทิ้งไว้อย่างงัน
"งิ้วเจ้าสัตว์ปีศาจ..ดูเหมือนเจ้าจะโตขึ้นหรือเปล่า"
เคนจิมองไปยังคู่หูที่มีรอยต่อสู้กับแมวบ่อยๆ เจ้านี้หลังไปเริ่มแข็งแกร่งจนหางเข้าไปได้หลายต่อหลายชั่วโมงแล้วแถมยังไปมีเรื่องมาอีก..
"ฮ่า...จิ้บๆ .แค่กๆ "
และเริ่มพูดเหมือนคนได้ด้วย..
โป๊ะ!!
"อั๊กก..โอ๊ยมันเจ็บนะเจ้าบ้านนี้! "
"อย่าไปพูดต่อหน้าคนละดูรูปร่างแกก่อนตัวปีศาจแบบนี้มีหวังเค้าจับแกกับฉันเผ่าแง้แซะ"
"เอ่อ..จริงด้วย..งิ้วว..ง่าวโอ๊ยเมื่อยปาก"
หลังจากเถียงเจ้านั้นเรียบร้อยเคนจิเริ่มปลูกผักเอาไว้กินบ้างตอนนี้เค้าเริ่มเรียนรู้จากหนังสืออ่านเล่นของเค้าหลายๆ เล่มที่ได้มาจากห้องสมุดประจำเขต
"หวังว่าคงจะไม่มีปัญหาตามมา"
เคนจิเริ่มใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาตลอดระยะ1เดือนกว่าๆ และดูเหมือนว่าทุกอย่างจะปกติดีหากแต่เริ่มมีคนมาวุ่นวายมาขึ้น..
"น่ารำคาญ.."
นี่เป็นประโยคที่มีอนุภาครุนแรงพอๆ สร้างมาสร้างศัตรูขึ้นมาได้หลายต่อหลายคนเลยที่เดียวเค้าเองก็ต้องใช้พลังส่วนตัวการกระทำใดๆ จะส่งผลต่ออนาคตเค้าไม่ได้สนใจทั้งสิน
"โหไอ้นี้สันดาน.."
"วอนหาเรื่องนี้หว่า.."
มีกลายคนเริ่มหาเรื่องและตามมาราวีเค้าอยู่บ่อยครั้งจนแทบจนเคนจิแทบจะหาวิธีวางกับดัดไล่คนพวกนั้นให้ไปไกลๆ ..
เค้าแค่ชอบรักสงบมากกว่าคนทั่วไปอีกอย่างคนทั่วไปไม่เคยเข้าใจคนพติกรรรมแบบเข้ามามากนั้นภ้าว่าเค้าต้องแคร์คนทั่งโลกไม่บอกเลยว่าไม่
เคนจิใช้สมาธิไม่ได้ใช้สมองในการทำงานบ้างครั้งเค้าพยายามใช้สมองอยู่หลายๆ ครั้งผลออกมางานเค้าเละทุกชิ้นเค้าเลยตั้งสมาธิในแน่ๆ
ต่องานหนึ่งชิ้นเค้าเลยได้ผลงานออกมาและเหมือนว่าหลายๆ คนมักบอกในอีกหลายๆ ที่ตรงกันข้ามกับเค้านั้นเอง
ก๊อกๆ ..
เสียงเรียกหน้าประตูดังขึ้นจนน่ารำคาญเข้าไปอีกตอนนี้มีผลงานที่เรียนว่าสำเร็จไปแค่3ชิ้นที่เรียนได้ว่าภาชณะใส่กินอาหารหรือสิ่งสวยงามในเวลาเดียวกัน
"ใคร?? "
"จางงง..เฮ้ๆๆ .."
เสียงชายคุมหมวกหูดเปิดประตูเข้ามาทักทายอย่างสงบเค้ายิ้มทะเล้นตามสัญชาตญาณเพราะว่าเค้าเพิ่งกับมาจากภารกิจที่ตัวเองได้มา
"แวะมาเยี่ยมนะ..เป็นไง"
"ก็ดีแรกๆ หลังๆ มีคนมากวนๆ บ้างพยายามไม่ใส่ใจ"
"เห..สุดยอดไปเลย"
ไคย์หรือคู่หู่เมื่อ1เดือนก่อนเค้าได้สนตกับเคนจิไม่นานมานี้เค้ากำลังถามถึงเพื่อนที่มาอยู่ในเขตธรรมชาติอย่างสงบในที่ไม่มีใครรบกวนไม่นาน
แต่ทว่าสายตาดันไปเห็นผลงานของเคนจิเข้าพวกนั้นคือผลงานล้มเหลวที่สุดแสนอเมซิ่งมากมันคืออาวุธต่อสู้ทุกประเภท..
"ของล้มเหลว..นี้สามอย่างนี้คือของที่ฉันตั้งใจที่จะทำ.."
"ห้ะ..ล้มเหลว..พวกเนี่ยนี้นะ"
ไคยเค้าแทบขยี้หัวในตักกะของเพื่อนของเค้าตอนนี้ภายในห้องมีแต่วัสดุที่ประดิษฐ์ขึ้นเป็นอาวุธประหารทุกสิ่งได้แต่สิ่งที่เพื่อนเค้าต้องการนั้น..
ต้องการแค่..ภาชนะสวยๆ 1ใบหรือ2ใบเท่านั้น
"เอ่อฉันเชื่อนายเลย..นี่นายตั้งใจทำถ้วยกินข้าวส่วนพวกนั้นคือ.."
"ช้อนส้อมแต่คิดปั้นไปปั้นมาหลายเป็นวัตถุแปลกประหลาด"
"=..=ฉันว่านายน่าจะไปปั้นอาวุธนะ"
"ฉันจะปั้นแก้วกับถ้วยกินข้าวเฟ้ย!! "
"ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไงหรือว่านาย?? "
"อะไร.."
เคนจิมองหน้าเพื่อนที่ตอนนนี้เริ่มมองผลงานเค้าอย่างตาว้าวแล้วยิ้มแสยะน่ากลัวแค่้เคาะมือหนึ่งแล้วพูดเาียงดังว่า
"ยินดีด้วยนายมีสัชญตยานนักฆ่าตื่นขึ้นมาแล้วฮ่าๆๆ .."
"......"
"งิ้วววๆๆๆ .." (ใช่ๆๆ .ช่วยบอกเจ้าถึมนี้สะที)
"บ้าหรอฉันกำลังทำแก้วกินน้ำ.."
"เหอๆ แก้วกินน้ำมันคงไม่ได้ปั้นเป็นแบบนี้หรอ"
"จากที่ฉันสังเกตนายอาจจะเป็นนักล่าหรืออัศวินได้สบายๆ "
"ฉันไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละฉันจะเป็นคนธรรมดา..คนธรรมดาที่ใช่ชีวิตไปเท่านั้น"
"หืม..นายนี้แปลกชะมัดคนธรรมดาที่ไหนอยากเป็นคนธรรมดากันฟระเค้าอยากเป็นผู้ที่เพิ่มความหมายให้ตัวเองเรื่อยๆ ต่างหาก! "
"อย่ามา…"
อัก!! .
นายควรออกไปเปิดหูเปิดตาในงานแข่งขันล่าอสูรกายในครั้งนี้บ้างนะเพื่อนเอาละๆ ปีนี้เค้าว่ามีรางวัลใหญ่มั๊กๆๆ …..
Comments (0)
See all