Fikret'in evine gelmek üzereyken yanımızdan geçen ambulansların sayısında normalin çok üzerinde artış olduğu gördüm. Bunu aynı sayıda polis aracı takip etmişti. Yaklaşık 2 km kadar mesafe kaldığında mahalleye geldik ve standart olmayan durumu hemen fark ettim. Art arda duran arabalar trafiğe sebep olmuş, insanların sokaklara akın ettiğini gözlemlemiştim. Kalabalıktan hızımızı düşürmek zorunda kalmıştık. Bu mahalleyi iyi bilirdim, etraf asla bu kadar kalabalık olmazdı. Çoğu insan panik halinde oradan oraya koşuşturuyordu. Yavaşca ilerlemeye devam ederken, şoförüme arabayı durdurtup kapıyı açtım. Araba içinde duyduğum buğulu uğultu, yerini çok daha net duyabileceğim spesifik seslere bıraktı. Hızlı koşanların ayakkabılarını yere sertçe vurmasından dolayı çıkan tok sesin oluşturduğu gürültü etrafta yankılanıyordu. Onlarca korna sesi birbirine girmişti. Bağrışmalar duymaya başlamıştım. Seslerin nereden geldiğini anlamaya çalışırken kafamı oradan oraya çeviriyordum. İnsanların koştuğu tarafa doğru, bulunduğumuz mahallenin sonuna, sağ tarafa doğru baktım ve o anda korumaların "Hey, hey, hey." sesleri arasında, onları atlatarak soldan gelen birinin bana çarpmasıyla irkildim. Bana çarpıp hızlıca koşmaya devam eden kişiye bakmamdan 1 saniye sonra üzerimi kontrol ettiğimde kan bulaştığını gördüm. Silahlar ateşlenmeye başlamıştı. Etraftan her yaştan insanın çığlıklarını duymaktaydım. Arkamızda bulunan, konvoyun dışındaki araç sahipleri arabalarını bırakarak çıkıp koşmaya başladılar. Etrafa daha dikkatli baktığımda kan bulaşmış birkaç kişi daha fark ettim. Sonra çığlıklar, silahlar ve korna sesleri duyulmaya devam ederken, insanların uzaklaştığı arka tarafımız, kendini yayaların olmadığı bir sessizliğe bıraktı. Oranın sonuna, çok ileriye doğru baktım. Gözüm, görüş açımda olmayan bir yere doğru bağıran birine kaydı. Sokağın sonunda bulunan bu kişi yol ayrımında bulunuyor ve binaların görmemi engellediği sol taraftaki yola doğru bakarak haykırıyordu. Sonra o kişi, görüş açımda olmayan o yere bakmaya devam ederken hızlıca birkaç adım geriye attı ve kadraja bir kişi daha girdi. Yeni gözükmeye başlayan kişi yavaşca hareket ediyor, normalin dışında yürüyordu. Sanki ayaklarında problem var gibiydi. Ondan uzaklaşan kişi yerinde duraksadı ve duyamadığım birkaç şey daha söyledi. Farklı tarzda yürümeye devam eden kişi, aralarında 2 metre mesafe varken bir anda hızlandı. Kafasını ondan uzaklaşanın boynuna doğru götürüp şah damarını ısırdı ve parçaladı. Kan gölüne dönen etraf, şok olmuş vaziyette olayı izleyen ben. Korumamın yanıma gelip "Efendim gitmeliyiz." demesiyle ağzımdan tek bir kelime çıktı. "Olamaz..."