Makalipas ang ilang araw mula nang mailibing ang bangkay ni Bernice sa Hardin ng mga Sarmiento. Tahimik ang gabi. Malamig ang hangin. Ngunit sa loob ng silid ni Dr. Ken, walang katahimikan. Sapagkat sa gitna ng kanyang pagtulog—bumalik ang aninong matagal na niyang inilibing.

Isang bangungot. Isang alaala ng pagkabata. Isang trahedyang humubog sa kanyang pagkatao.Sa loob ng lumang bahay sa Tagaytay...

Ang batang si Ken ay nakaluhod sa paanan ng hagdan. Umiiyak. Hinahabol ang hininga habang nakayakap kay Sylvia, na noon ay nasa kalagitnaang beinte-anyos pa lamang.

KEN:
"Mama! Please, huwag mo kaming iwan ni Papa!"

SYLVIA:
"Senyora, pakiusap... huwag po kayong umalis! Huwag kayong sumama sa kanya. Baka abutan kayo ni Senyor Arnaldo dito!"

Sa paanan ng hagdan, isang matikas at elegante ngunit litong babae ang naglalakad paalis—Mercedes Villavicencio Alvaro, ang ina ni Ken. Ang anak ng isang makapangyarihang pamilya mula San Luis, Batangas—mga Villavicencio na tagapagmana ng malalawak na lupain at lumang yaman.

At ang kanyang asawa—Arnaldo Velez Sarmiento, mula rin sa isang dinastiyang kilala sa Tagaytay. Sa pagitan nila, isinilang si Ken—anak ng kasunduan, hindi ng tunay na pag-ibig.

Ngunit isang araw, bumalik ang lalaking muling bumuhay sa nakalibing na damdamin ni Mercedes—Rodolfo, ang dati niyang kasintahan. Noon ay hindi tinanggap ng kanyang pamilya. Ngayon ay isa nang matagumpay na negosyante sa Maynila. At ngayon... handang igiit ang pagmamahal na ipinagkait sa kanila noon.

Sa ilalim ng mabigat na langit, pumayag si Mercedes na sumama kay Rodolfo.

Pagkaalis ng asul na SUV, bumungad ang isa pang sasakyan—itim, mabigat, sing-itim ng balak na dala nito. Bumaba si Arnaldo, mabilis, galit. Kinuyom ang palad.

ARNALDO:
"Nasaan si Mercy?! Sagutin mo ako, Sylvia!"

SYLVIA:
"Sumama na po siya kay Rodolfo... sakay ng isang asul na SUV."

Hindi nag-aksaya ng oras si Arnaldo. Umakyat sa kwarto, bumalik hawak ang shotgun.

Pagkatapos, sumakay sa sasakyan. Hinabol ang SUV.

Sa isang liblib na daan...

Nagkita rin ang dalawang sasakyan.

MERCY:
"Si Arnaldo! Aabutan na niya tayo!"

RODOLFO:
"Humawak ka, Mercy. Bibilisan ko—"

Ngunit huli na. Naunahan sila ni Arnaldo at pinutol ang daan.

Tumigil ang SUV. Bumaba si Arnaldo. Mabigat ang hakbang, bitbit ang shotgun.

ARNALDO:
"Bumaba ka riyan, Rodolfo!"

Sumunod si Rodolfo. Bumaba rin si Mercedes, at lumugar sa likod ng kanyang iniibig.

ARNALDO:
"Ang lakas ng loob mong agawin ang asawa ko. Sa mismong tahanan ko!"

RODOLFO:
"Hindi ko siya inagaw kung kusa siyang sumama. Mahal ko siya. Pinili niya ako."

MERCY:
"Arnaldo... Please. Hayaan mo na kami. Hindi ko na kayang mabuhay sa isang kasinungalingan."

Napayuko si Arnaldo. Nanginginig ang mga kamay. Nanlilisik ang mata.

ARNALDO (humihikbi):
"Mga hayop kayo..."

"Mga hayop kayo!!!"

BANG!

Unang putok. Tumalsik ang shell. Tinamaan si Rodolfo.

BANG!

Pangalawa. Napasigaw si Mercedes. Tinamaan din.

Kapwa bumagsak sa aspalto. Duguan. Walang buhay.

ARNALDO (sumisigaw):
"Hinde... HINDE! Mercy!!!"

"Ano itong nagawa ko?!"

Napasubsob si Arnaldo sa kalsada, hawak ang duguang shotgun. Humagulgol.

At habang lumulubog ang araw sa malalayong bundok ng Tagaytay, bumangon ang huling pasya ng isang lalaking nawalan ng lahat.

Kasa. Talsik. Tinutok sa dibdib.

BANG!

Tatlong bangkay ang nakahandusay ngayon sa pribadong daan ng mga Sarmiento. Isang kasaysayan ng pag-ibig na pinatay ng kasinungalingan, tradisyon, at pagkabaliw sa karangalan.

Sa kasalukuyan...

"Ma! Pa!"

Biglang napabalikwas si Dr. Ken mula sa pagkakahiga.

Basa ng luha ang kanyang pisngi.

KEN (mahina):
"Mama... Papa... bakit n'yo ako iniwan?"
Tumingin siya sa kisame. Ang mga mata—hindi lang basang-basâ, kundi punô ng galit.

KEN (bulong na singlamig ng patalim):
"Kasalanan mo lahat ito, Mama. Ikaw ang ugat ng lahat ng sakit ko. Pare-pareho kayong mga babae..."

Humigpit ang hawak niya sa kumot. Kumakabog ang dibdib—hindi dahil sa takot, kundi dahil sa pangako.

"Hindi ako magiging katulad mo, Papa..."

"Hindi ako magiging mahina."

"Hindi ako muling masasaktan."

"At hindi ko hahayaan na sirain nila... ang pamilyang ito."

Itutuloy...