Właśnie osoba z przeszłości była w stanie nas dostrzec. Był to wysoki mężczyzna ubrany na ciemno. Miał on ciemno-fioletowe włosy, długi fioletowy płaszcz i czarny ubiór. Nad jegą głową lewitowała aureola w krztałcie księżyca razem z świecącym się na fioletowo kryształem.

Ethen cały skamieniał. Z jego twarzy leciał pot. 

Nie rozumiałam sytułacji.

Wszyscy ludzie zatrzymali się w miejscu. Ptaki na niebie lewitowały bez ruchu, a ludzie którzy maszerowali, skamienieli. 

Czas się zatrzymał? Tylko jak i dlaczego?

Zaczęłam się przyglądać ludzią dookoła ze zdziwionym wyrazem twarzy.

Odwróciłam się w kierunku tłumu zakłopotana. 

-Hej! Wytłumaczysz mi, co to ma znaczyć!? Kim jesteś i dlaczego nie działa na ciebie przestrzeń czasowa?- Krzyknęłam do osoby, która jako jedyna nie zatrzymała się w czasie. Było to pytanie do wysokiego, tajemniczego mężczyny.

Fioletowo-włosy odwrócił głowe w moją strone. W momencie, gdy to zrobił prawie skamieniałam. Już wiem dlaczego Ethen zaareagował podobnie. Aura jaką wydziela, jest przerażająca.

-Jak się tutaj dostaliście?- Zapytał.

Jego głos był tak głęboki, że słyszałam echo tego zdania w mojej głowie. Czuje się jakbym rozmawiała z kimś wyżej w chierarchi niż ja.

Nikt z nas nie udzialił mu odpowiedzi.

Nieznajomy odwrócił głowe w strone tłumu ludzi, który go chwile temu wielbił. Stali jak posągi, w końcu byli zatrzymani w czasie.

-Ta wioska wyginęła przez Hardy leśne. Nie zmienicie jej losu, to co się stało musi zostać tak jak jest. Jakiekolwiek wasze działanie jest wbrew prawą i kodeksu.- Wytłumaczył nam nieznajomy.

Osoba z przeszłości rozmawia z nami? Co to za uczucie? Czuje jakby strach przejął kontrole nad moim ciałem. Nie moge się ruszyć.

-Kto...- Ethen zaczął, ale ze bał się dokończyć.

Od razu zaskoczona odwróciłam głowe w jego strone. Sama nie mam odwagi odezwać się.

-Kto pilnuje tych zasad?- Ponownie zadał pytanie, tym razem do końca.

-Ja pilnuje.-

Wszystko dookoła nas chwilowo zamieniło się w czarność, po usłyszeniu jego słów.

-Nie wiem jakie informacjie próbujecie tutaj znaleźć oraz w jaki sposób dostaliście klucz do tego wspomnienia. Wiedzcie, że niczego się tutaj nie dowiecie i nic nie zmienicie.-

Po chwili znów znajdowaliśmy się w wiosce, jednak wyglądałą ona nieco inaczej.

Po tym jak wymówił te słowa rozpłynął się w powietrzu.

Upadłam na podłoge do pozycji siedzącej.

-Co to było...- Zadałam pytanie.

Dookoła nas znajdowała się ta sama wioska, jednak coś się w niej różniło. Była znacznie mniejsza ilość domów oraz ludzi. Wszędzie dookoła ludzie chodzili z ekwipunkiem do budowy.

-Czy to jest teraźniejszość? Nie... to niemożliwe. Tej wioski nie powinno tutaj być. Przecież Hardy pozbyły się mieszkańców z niej.- Wypowiedziałam.

Ludzie dookoła nas zwrócili na nas uwage. Głównie wpatrywali się we mnie bo siedziałam na ziemii jakbym zobaczyła ducha. 

Jeśli wszyscy dookoła mnie widzą, to oznacza, że już wszystko dobrze. Tylko jest jeden problem.

-Definitywnie jesteśmy znów w teraźniejszości. Jakim cudem ta jedna rozmowa zmieniła los tych mieszkańców.- Zinterpretował Ethen.

Popatrzyłam się na niego i zamyśliłam się.

Ma racje. 

Chwyciłam podbródek moją ręką.

-Czy czasem osobą, którą zobaczyliśmy nie była w tej samej pozycji, co my? Był intruzem tego wspomnienia i złamał prawo, o którym tak wspominasz. To on zmienił los tej wioski, pomagając w pokonaniu Hardów. Wydaje mi, się że patrząc na to z mojej perfekstywy, wszystko nabrałoby sensu.- Wymamrotałam.

-Tylko jak udało mu się złamać podstawowe prawo? To jest poprostu niemożliwe...- Skomentował.

-Kim on jest... Musze go znaleźć, ale w teraźniejszości.- Mówiąc to, miał szeroko otwarte oczy. Powiedział to stanowczo i głośno. Wyglądał dokładnie jak naukowiec, który znalazł nowy pomysł na eksperyment.

Jego powaga sprawia, że sama mam ciarki na całym ciele. 

Odwróciłam głowe w przeciwnym kierunku. Spojrzałam się na ludzi wokół mnie.

Powoli wstałam z ziemii, uważnie patrząc na mieszkańców.

Coś tutaj mi nie pasuje.

Chwyciłam swój miecz w ręke i schowałam go do pochwy. Następnie podeszłam do jednej z pani, która stała najbliżej mnie i trzymała kosz pełen jabłek. Obok niej był mężczyzna stojący na drabinie i kładący cegły domu.

-Przepraszam, jestem poszukiwaczem przygód i byłam w tym miejscu już wcześniej, ale nigdy nie widziałam tutaj wioski.- Skłamałam.

Kobieta odwróciła się w moją strone.

-Hm? Poszukiwacz przygód? Z której jesteś gildii?- Zapytała.

-Emm, przepraszam. Swoją wypowiedziom miałam na myśli, to że nie kojarze, tutaj żadnej wioski, i czy mogłaby mi pani przekazać podstawowe informacje na jej temat? Pytam z czystej ciekawości. Z góry przepraszam, że przeszkadzam.- Wybrnęłam.

-Aaaa.. Rozumiem. Spokojnie, nie jest to żaden problem. Rzadko kiedy można znaleźć tutaj turyste, więc się nie martw.-

Odwróciła się w strone mężczyzny na drabinie i uśmiechnęła się.

-Nasi przodkowie kiedyś zamieszkiwali Alexandrie i pomyśleliśmy, że w tych czasach te obszary są znacznie bezpieczniejsze. Postanowiliśmy odnowić wole przodków i zamieszkać tutaj.-

Alexandria. Hm.

-Dawna legenda tej wioski głosi, że żyli tutaj tylko najmądrzejsi i najodważniejsi. W końcu mieszkał tutaj sam Alexander, jeden z ważnych uczonych.- Lekko się zaśmiała mówiąc.

-Nie bierz tego tak do siebie. Wymcknęło mi się to. Hehe...- Skrępowana rzekła.

-Hm... Ciekawe.- 

-Dopiero od paru miesięcy zaczeliśmy naszą prace w tym miejscu.-

Jeszcze przedchwilą nie było tutaj niczego. Sam las i drzewa. Jak niby kilka miesięcy temu?

-Jeden z królewskich rycerzy, Menard, pilnuje tego obszaru, abyśmy my mogli się w spokoju wybudować. Postawił brame wokół wioski, dzięki niej Hardy nie są w stanie się przebić.-

Ethen stał z boku i słuchał całej rozmowy.

-Dziękuje bardzo pani za informacje i chęć przekazania mi ich. Doceniam to.-

Uśmiechnęłam się. 

Odwróciłam się w strone Ethena i pomachałam ręką na pożegnanie do miłej pani.

-Trzeba kiedyś pokazać tą wioske Sydii i Laenowi!- Oznajmiłam Ethenowi zadowolona.

-Opłacało się tutaj przyjść.- Potwierdził.

Zza jednego z domów stał oparty mężczyzna ubrany w fiolet. 

Przestał się opierać i zaczął iść w kierunku lasu.