Theocritus is vooral bekend als de bedenker van de bucolische poëzie - dat wil zeggen, gedichten over herders. Theocritus' herders leiden in een zekere zin een geïdealiseerd bestaan (hoewel in mindere mate dan in sommige latere bucoliek): ze zijn meestal niet met hun werk bezig maar zingen of praten over de liefde. Het fenomeen dat stadsmensen het simpele bestaan op het platteland meer romantiseren dan de realiteit toelaat is tot op de dag van vandaag niet verdwenen.
De taal van Theocritus' herders is juist enorm geleerd en literair, wat een vervreemdend effect geeft. Ook zijn deze herders er niet wars van om zogenaamde hapax legomena te gebruiken; dat zijn woorden die slechts één keer in Homerus voorkomen en geen onderdeel waren van de spreektaal. Hellenistische dichters hielden ervan om op opvallende plaatsen zulke ingewikkelde woorden te gebruiken, al helemaal als de betekenis van het woord al in hun tijd omstreden was.
Een strip over de avonturen van de Hellenistische dichters in hun pogingen om zo obscuur mogelijke verwijzingen te maken naar uitgestorven dialecten, lokale tradities en vergeten poëzie.
Comments (0)
See all